Noa t eten was et stoareg aan begunnen te snijen en nou lag er n witte deken van n centimeter dik. Et vlokken was opholden, dus om tien uur dut Maans zien jas aan, wat hondenkoekjes ien et Tupperware-bakje, dat er altied ien jasbuus het, en pakt de riem van Pjotr van e kapstok. Die leit lekker te sloapen veur de verwarming, mor bij de bekende geluden van rammelende koekjes springt er vlot ien t enne veur zien oavendwandeling.
t Is rusteg op stroat. Noa negen uur i-der gieneen meer bij t pad. Veur hum lopt de nije buurvrouw, die van de roze Fiat woar lange nepwimpers boven de koplampen plakt bennen, met heur poedel. Buurvrouw liekt op heur auto, roze huuspak aan, lange nepwimpers. Maans denkt dat er wel meer ‘nep’ is aan buurvrouw.
Niet veul loater komt er ‘Blokkie’ de eigenoar van e ‘winkel van sinkel’, tegen. De man is ruum 120 kilo, dut de leste moanden, nou de winkel dicht is, hielemoal niks meer en het bedocht dat wandeln wel es een remedie weden kin tegen zwoarlievegheid. Hij had hum een Labrador kocht en is nou host de hiele dag aan e wandel. Helpen dut et noar Maans zien idee niet! Blokkie holdt vast nog te veul van hamburgers!
Maans en Pjotr lopen richting et dörpsbos en sloagen et padje noar de eendenviever ien. Bij t eerste de beste struukje duukt Pjotr de snij ien en gooit zien achterpoot toe de lucht ien. Hè, hè, dat lucht op! Maans pakt een hondenkoekje uut e buus en Pjotr knabbelt ‘m lekker op. Zelf stopt er even een hoestsnoepke achter de koezen, lekker, en zo lopen ze weer verder deur de heldere nacht. Toen er nog aan t waark was had er van zien boas de toak kregen om t dörpsbos te onderholden. Dan had er n putje mooi dicht bij huus. Maans snoeide de bomen, maaide et gras, moek de viever hemmel en soamen met zien collega’s had er aan e raand van e viever een uutkiektoren bouwd. Kon je mooi eefkes rusteg zitten en noar de wottervogels kieken. Zo was t ok n beetje zien bos worden.
Niet ver van e viever zitten twee honden vastbonden aan n hek. Van e boazen gien spoor. De beestjes bedekt met n dun loagjes snij hangen lekker tegen mekoar. Ze kommen pas ien t enne as Maans en Pjotr dichterbij kommen.
‘Wat nou jongens hemmen ze jim hier zo mor allinneg loaten?’
Maans striekt de honden eefkes over de kop, frummelt ien e buus en geft de drie gretege honden elk n hondenkoekje. Dan zigt er achter et hek een spoor ien e snij. Twee poar voetstappen, één keer moatje 36 en één keer moat 44’, lopen richting et bos en de uutkiektoren. Toch mor eefkes kieken denkt er hij klimt over et hek en gijt op onderzoek uut.
‘Blief doe hier mor even bij dien beide kammeroadjes!’
Pjotr, nijsgiereg as altied, kikt de Mechelse Herder bij et hek vroagend aan: ‘Hoezo vastbonden aan t hek?’
De herder en Labradoodle kieken mekoar soamenzweerdereg aan, zo van ‘zal we t wel vertellen?’. Dan komt et hoge woord der uut.
‘Mien boaske Tom en heur boaske Ciska lopen elke oavend soamen n rondje veur t sloapen goan. Ze bennen beiden 18 joar en vervelen zich stierlek deur die Corona-brut. Die willen der soavends groag eefkes uut. Loat we mor zeggen dat ze mekoar vonden hemmen ien n nije hobby ‘vogels kieken’. Elke oavend noa tien uur moaken we een rondje en dan kieken zij eefkes op e uutkiektoren, of der nog ‘vremde vogels’ bennen. Duurt n haalf uurke meestieds, dan bennen ze der weer. En wij kinnen niet met vanzelf, de vogels zollen zich dood schrikken en votvliegen!’
Ondertussen komt Maans ien e buurt van e uutkiektoren en zigt zo nou en dan et schiensel van n mobieltje oplichten. De beide vogeloars hemmen zeker et idee dat vogels doof worden van snij, want stil bennen ze allerminst. Hij kniest n keer en moakt rechtsomkeerd.
Weerom bij de drie honden pakt er zien Tupperware-bakje geft Pjotr één koekje een gooit beide andere honden elk twee koekjes toe.
‘Even zuneg op weden jongens. Heb geduld, et kin nog wel eefkes duren, me dunkt, ze hemmen een hiel biezunder nachtvogeltje ien e kieker!.
Mooie hobby, vogels kieken!’