1 november was de prissentoatsie van t poëziedebuut van Willem Tjebbe Oostenbrink ien t Huis van de Groninger Cultuur ien Stad. t Wer n mooie mirreg met schiere gedichten.
Collega-dichters, Reinder Hiemstra en Are Meijer, lazen uut eigen wark veur. Gerdie Klaassen, veurzitter van Stichting ‘Uit de Kunst’, ging ien gesprek met e dichter.
Veur meer ienformoatsie over Opdreugde troanen: Link: https://willemtjebbeoostenbrink.blogspot.nl
Stichting Uit de Kunst het ondersteuneng en hulp boden veur t aanvroagen van subsidies.https://www.uitdekunst-zuidhorn.nl/
De poëzie van Willem Tjebbe Oostenbrink liekt op t eerste gezicht veural verbonden met zien geboortegrond, t Grunneger Westerkertier, mor is bij noadere beschaauwing breder en universeler. Hij dicht over grond en grinsland, over t laandschap en t minselek streven, over dat wat je meenemmen en dat wat achterblift. t Oademt waarmte, humor, liefde veur de toal en cultuur. Met t heden as vertrekpunt keert hij ien heldere en vertraauwde beelden terug noar t land van zien jeugd, omziend in verwondereng. Hij moakt lezer deelgenoot van originele observoatsies, voak met n subtiele dubbele loag. De bundel kost 14,50 Euro en is verkriegboar bij de boekhandel of via internet.
Hieronder t gedicht Oarden
Ien grinslaand vonden
schuwste vogels heur plak,
al bennen nusten mor tiedelek.
Et bos huust ien bomen.
Om t leegstoande huus
groeien vledders ien e leite,
ien de fundaminten n meertenust.
n Dörp woont ien huzen.
Die gien woddels het, zel niet oarden
Die niet swetten ken, zel swarven.