Zundagmörgen ien meert
Stroalend mörgenlicht,
Verse mollebult –
Poes koestert heur
Ien e zun,
Smeltend ies
Op bevroren gras –
Ja wis, t is e zun
Die op mij wacht
Noa dizze veul
Te laange nacht
t Wichtje dat troanen spoarde
Verdoofd deur alles
Wat er ien t gezin
Heur roakte, en toch ook
Min of meer veurbijgung,
Een pabbe die heur
Pabbe niet was,
En een mamme die heur
Zonder al te veul drokte
Votgeven har –
Ze wol wel reren,
Of en toe, mor de troanen
Kwammen niet, wollen
Ieskold niet kommen,
Ze spoarde ze mor veur loater,
As zij ze ien vrijheid goan loaten kon,
Zoiets woar ze op dit moment
Allenneg nog mor van dreumen kin