Van Auwerd tot aan Zeuvenhuzen, van Moarum tot aan Pieterziel
Doar lijt t laand van pabbe, doar klopt mien hart, doar leit mien ziel
Ien t Zuden op t zaand lutje spultjes, met pieken, zwienen en n geit
Bij mij ien t hoge Noorden, boerenploatsen met eerpels, bieten en weit.
Op e gasten del leit deur t ies, leggen olde dörpkes, stil en tevree
Op e klei, olde kerkjes, op hoge wierden, wonnen uut e zee
t Veen werd alsmor dreuger, t zaand stoof over t veld.
En e zee werd overwonnen, leit nou achter diek met zien geweld
Kom noar mien Westerketier, laand van zaand en klei
Blief ien mien Westerketier, thuus veur dij en mij
k Hol van mien Westerketier, t is niet vremd dak t zeg.
Doar ben ik geboren, doar kom k joa weg!
As t zuntje weer gijt schienen en e kievit vlugt over t nust
Dan is e winter over en is t weer doan met e rust
Hokkelingen droaven t nijgraas ien, de steert zwaait wild ien t rond
Boeren kommen weer op t veld en wrutten vernijs ien e grond.
Kom noar mien Westerketier, laand van zaand en klei
Blief ien mien Westerketier, thuus veur dij en mij
k Hol van mien Westerketier, t is niet vremd dak t zeg.
Doar ben ik geboren, doar kom k joa weg!
Doe hest vast dien eigen stee, doar woarstoe geboren bist.
Mor wel nooit hier bij mij west is, wiet ok niet wat er mist.
Blief met mij n oavend ien slootswal en kiek hoe de rooie glêne zun
Ien t Westen onder gijt, weer kloar veur mörgen, veur weer n nij begun.