De störtregen is te keer goan ien e veur- en achtertuun. Enter en twenter wordt mien pad hinderd deur verwaaide bloemen. De voeten en boksempiepen…
t Eigen ik zöcht n schiere stee ien t gedicht, wil van dichtbij zien woarover t gijt. De crisis ligt veur t oppakken, Irak…
SCHRIEVEN (I) Ik kiek noar buten, t regent. k Moak mien noagels schoon, puul aan n stukje vel, pak de telefoon as de ringtone klinkt.…
Requiem veur twee bruggen brengt ok zunder rolstoelen n bult mensen bij mekoar, op e fiets of wandelnd, de jazzen over d’aarm, nog warm zat.…
De woorden die aans vlot uut de pen rollen, loaten me schoamachteg ien e steek. Met ofhangende scholders, d’elleboog op de toavel, de haand onner…