Het hooi is haarkt ien saachte swoaden;
De greide leit ien t neie klied
Van donker goen met lichte boanen
Veur tweede jonkheid kwam de tied.
Doar stoapeln heur de wolken boven
Ien t wonnerboarliek blauw verwulf;
Doar weit de wiend ien vrijheid over,
Of was hij hier de keunink sulf!
De voeren soeiken of ze leven;
De woagens bollern hen en weer;
De rieven swoaien, gaffels blinken,
Gezichten glimmen, looid as leer.
Het rukt soo oet op alle landen;
De reuk drift over weg en sloot,
Bij felle sun, – as dampen slupen –
Ien t eerste licht – of t leste rood.
Die reuk, die kleuren, ruumte en luchten,
Woar wij ien leefden, vrij as kiend,
Die trekken mét deur t hiele leven –
Wóar t haart sien wenst… of vrede viendt!
[Jelte Dijkstra, veur t eerst publiceerd ien ‘Nieuwsblad van het Noorden’, 12.8.1938, loater bundeld ien “Noawaark. Gedichten van Jelte Dijkstra”, 2006, bl. 11]
Drie regels uut dit gedicht stoan op t monumentje veur Jelte Dijkstra an ‘Kerkplein 6’ ien Griepskerk.