Jan leest de krant en wordt aal kwoaier en begunt hardop kommetoar te levern. Die smirrege rötzakken ze besodemietern de hiele bliksemse brud!
Dan gijt e deurbel. Jan smit de kraant met n woest geboar op e kast en dut open. Betty’s nichtje Annie en heur man Kees stoan op e stoep. ’Moi Jan, is tante Betty bij dij? We wadden bij heur aan e deur, mor der was gieneen.’
‘Kom der ien jongens, dan zal ik mien olle kampeervriendin eefkes roepen! We wadden net van plan om met de camper pompaf te goan. Ze is aan t ienpakken.
Betty komt de keuken ien, ‘verhip t is ja al tien uur’. Ze begunt drekt op t aanrecht te rommeln. ‘Bin jim ok aan kovvie toe, dan zet ik eefkes. Wij hemmen ok nog niks had. Hoe is t met jim?’
Ze schuuft aan bie de keukentoavel en et valt heur op dat Annie een beetje zenuwachteg is.
‘Wat i-der loos wicht?”
Annie wrift heur handen over mekoar, kikt Kees aan en stekt van wal.
‘Tante ik schoam me host om et te vroagen, mor ik wiet et aans ok niet meer. Jim wieten dat ons boerderijtje wel twee tun bevingschoade het. Gelukkeg is de schoade toekend en nou willen ze over twee moand begunnen met herstellen. Wij hemmen een ander huus toewezen kregen, mor dat hold ien dat Kees twinteg kilometer hinneweer rieden moet om zien pony’s en schoapen te voeren. Toen bedocht ik, tante Betty woont vlakbij en ze is toch voak bij Jan. Ik vroag heur of we n pooske ien heur huus wonen magen. Toch wat vertrouwd en dan huft Kees niet alle doagen zo ver te fietsen. We betoalen gewoon huur heur en Kees kin butenom alles wel even weer ien e vaarf zetten. Ze kikt Betty vroagend aan.
Betty lopt noar de koffiezetter pakt de kopkes en e koektrommel en wil antwoord geven. Mor Jan, die zich de hiele tied rusteg holden het, kikt noar de kast en zigt de kraant leggen. Zien woede stekt onmiddelek de kop weer op. Hij gript de kraant van e kast en mikt hum op toavel.
‘Hemmen jim dit al lezen, de IMG wil de omgekeerde bewieslast ientrekken. Ik ben des duivels. Eerst aldie dikke bliksems van e NAM die de kont der veur weg draaien willen. Eerst alles ontkennen. Doarnoa hemmen ze t de Grunnegers zo lasteg mogelek moakt. Ien noam magen ze zich der niet meer met bemoeien en nou komt de directeur met loze proatjes dat er niks aan e hand is. n Beetje Wiebes noaproaten ‘Het was maar een bevinkje’ Ze moeten die directeur mor es goed noakieken. Hij het vast een lösse stien op e kop kregen en is zien verstaand veur altied kwiet roakt. Drekt ontsloagen die man en opnemmen ien n ienrichting veur demente bestuurders en politiekers. Sluut Wiebes, Rutte en al die andere dikke bliksems ok mor op! En dan…., Jan hapt noar oadem en dan.., de sleutel van e poort ien e gracht mietern! Verdarre!
De wichter kieken mekoar verboasd aan, zo kwoad zien ze Jan nooit, mor Kees kniest, hij viendt het wel vermoakelek as Jan hum zo opwiend. En Jan is nog laang niet kloar, hij gijt mor deur.
‘We worden al joaren lang verneukt met mekoar. Is et niet deur Rutte, die zien geheugen kwiet is, dan wel deur de Seaport-maffia, die lutje boertjes veur half geld uutkopen of deur de politiek die der weer datteg wiendmeulens deurdrukken. En vanzulf stoan die nooit ien heur eigen achtertuun!
Het bennen krekt regenten uut e pruukketied. Geld schit op bulten, ze schuven mekoar de boantjes toe en loaten de gewone man bloeden. Et duurt niet laang meer, dan vallen der koppen. Wat ik die zeg!.’
Betty schenkt nog moal kovvie ien en strikt Jan over t hoar.
‘Moest die niet zo bot opwienden jonge, al hest wel hielmoal geliek. We moeten mekoar helpen en veur ons zelf op kommen.
Wat mij betreft kinnen jim prima een pooske ien mien huus wonen, dan kruup ik wel tiedelek bij mien Fré Meis op berre, hier ien klein Beerta.’
Jan slagt met e vuust op toavel.
‘Zo doen we t en ik zal Kees helpen met vaarven. Mor nuum me gien Fré Meis, want ik ben gien volksmenner. Nee dan ben ik liever Kurt Stek en dan worstoe mien eigenste Tjakkie!’ En hij geft Betty n dikke smok.
‘Zo is t en niet aans !
[wpdiscuz-feedback id=”d22lotqko5″ question=”Laat hier een reactie achter” opened=”0″][/wpdiscuz-feedback]