Jan kent Betty al vanòf de middelboare schoel, et Willem Lodewijk. Toen zatten ze soms bijnander ien e klas, mor verder trokken ze niet zo veul met mekoar op.
De leste poar joar troffen ze mekoar weer wat voaker. Beiden hielden ze van de Grunneger Toal en streektoalmuziek en zo kwammen ze mekoar tegen bij concerten van Harry Niehof, de Troebadoers en dat soort mannen. En elk joar gingen ze beiden noar de Dag van de Grunneger Toal ien t Cascadegebouw ien Stad. Tussen de middag aten ze dan soamen mosterdsoep en een aaierbal en genoten ze muziek, vertellers, dichters en snuusterden ze deur de boeken en tiedschriften.
Twee week leden kwam Jan Betty weer tegen bij Henkjan de Groot, die met zie Wolf op pas was. Ien pauze dronken ze kovvie.
‘Gijst 21 meert ok noar de Dag van t Grunneger Toal ien t Forum, Betty!’
Ze keek wat bedenkelijk.
‘ Dat wiet ik zozeer nog niet. Het is een hiel stuk lopen vanòf et station en zelf met de auto de Stad ien , dat durf ik niet meer. Mor aan ander kant wol ik het Forum wel geern een keer zien!’
En toen was et snel regelt. Jan zol heur oppikken ien Zuudhörn en dan zollen ze soamen noar t Forum rieden. Gingen ze mooi op tied. Dan is t nog rusteg ien Stad em dan konnen ze mooi eerst het gebouw in alle rust eefkes bekieken.
Mor òflopen weekend was wel duudelek worden dat de Dag niet deur goan zol. Het Forum ging zelfs dicht, dus een uutstapke noar Stad had ok gien zin. Jan had dinsdag beld met de vroag of ze zin had om met hem een tochtje te moaken deur et Ommeland, visje eten op Lauwersoog, zukswat.
Leuk, gezellig, geregeld.
Dunderdag belde Betty.
‘ Jan, ik wiet niet of zo’n dagtochtje een goed plan is, met sociale onthouding en zukswat. We bennen beiden op leeftied, dus zitten ien de risicogroep. Mor liever thuus blieven. As we beiden gezond bennen, ik een pannetje mosterd soep kook en wat lekkers ien huus hoal, komst dan bij me eten?’
Vanmorregn stapje Jan op tied ien zien Corsa, met een stoapel CD’s ien de tas onder de aarm. Betty ston al achter et gerdien te kieken toen er de stroat ien ree en dee snel de deur open.
‘Hoe is et Jan, gien last van griep, loopneuzen of pien ien de kop?’
‘Nee heur, ik vuul me prima en ik heb me de hiele week al verheugd op dien soepke. Ik ruuk het nou al.’
‘ Eerst mor Potje Rummikub?’
Betty moakte de toafel ruum en Jan schoof een CD ien t apparoat. Ze schonk de kovvie nog een keer bij en lij de hand bij Jan op scholder.
‘Fijn dastoe der bist Jan, allenig is ok mor allenig ien dizze vremde tieden.’
Jan knikte en pakte de hand op zien scholder vast.
En ieneenend zong Ede, ‘ t Het nog nooit, nog nooit zo donker west.. of et werd altied wel weer licht!’
Geert Zijlstra