t Was begunnen te jeuken toen Harma Boer begon over de Russische Beer, Siberische kolle en n kaans op scheuvel-ies. Jan mocht altied groag scheuveln en ien zien jonge joaren het er hiel wat tochten reden. Twee moal ien e week ging er noar de iesboan ien t Stadspark. Zo bleef er joaren lang ien conditie veur de ‘Tocht der Tochten’. En nou lagen zien Noren al joaren ien n dikke loag vet op zolder.
‘ Kinstoe scheuveln Betty’, vroeg Jan onder t eten, Betty kreeg drekt vuur ien e ogen.
‘Man ik ben der gek op. Drie, vier winters leden heb ik nog met e kleinkiender op e Lauwers reden. En t is woar, t is net as fietsen, je verleren et nooit. Ik stap er zo weer op.’
Betty het loater op e dag heur scheuvels van huis hoald en Jan het ien e loop weg het wotter buten vast òfsloten. Jan gijt noar de zolder en zöcht zien Noren en zien scheuvelpak. Het zit nog as gegoten! De rest van e week blift et licht vriezen. Guster wadden de eerste kiender met stoeltjes op e vijver, hij zag zelfs n poar volwassenen woaghalzen over et ies zwiern. Over t smalste punt van e viever is n hoogholtje en doar stoan Jan en Betty n pooske te kieken.
‘As et vannacht weer vrust, duur ik t mörgen wel aan Betty, want et ies kroakt niet eens.’
Vanmörgen noa et ontbijt kwam de postloper et tuunpad op lopen met n pakje. Jan het niks besteld hij nimt et pakje nijsgiereg aan. Betty pakt et deuske drekt van hum over en hoalt er twee mutsen uut ien e kleuren van e Grunneger vlag. Ien e rand stijt de tekst ‘Kop der veur’ .
‘Kiek onze nije mutsen, krekt op tied veur de scheuvelerij! “Is veur n goed doel, Jan. De opbrengst van e mutsen gijt noar Hersenonderzoek en die hemmen de centen hard neudeg. Ik docht ik koop der twee stuks. Wel wiet hoe t van pas komt!’
Ze drinken kovvie en Betty belt heur kleindochters, Ingrid en Mieke.
‘Meiden komen jullie vanmiddag hier, dan gaan we bij ons voor het huis op de vijver schaatsen”
‘Yippie scheuveln, we komen der aan oma!!
Grappeg altied, lutje Ingrid perbeert hiel voak wat Grunneger woordjes te zeggen en Jan het er altied schik ien om ze wat riemkes en spreuken te leren. ‘Wel hard lopt zigt et niet en wel stoadeg lopt denkt er niet om’. Getooid met muts, sjaal en winterjas stoan de wichter met Betty’s dochter Tineke een uurke loater veur de deur. Betty schenkt eerst warme poeiermelk ien en loat ze smullen van woafels met slagroom.
‘Jim moeten straks op t ies gien last van honger of kolle kriegen wichter, dus tast toe’.
Dan goan ze noar de viever en bienden de scheuvels onder. De eerste sloagen bennen nog wat onwenneg, mor et duurt niet lang of Jan draait zien rondjes met e handen op e rug. Tineke stijt op t hoogholtje noar t spul te kieken en filmt de jeugd en de oldjes. Jan scheuvelt op heur òf en kikt achterom om te kieken of Betty en e wichter achter hum aankommen.
‘Jan kiek uut, dien kop!’
Mor t is al te loat. Jan knapt ien volle voart met zien kop tegen de brug en leit bloedend op t ies. Ze pakken hum bij kop en kont en brengen hem gauw ien huus. Betty hemmelt et bloed uut zien hoar en geft Jan een nat washandje om t bloeden te stoppen. Niet veul loater is de huusarts ok al present.
“Deksels Jan, je hebt een best gat ien je kop, ik zal het maar even hechten. Daarna moet je je maar even een paar dagen rustig houden, want ik denk dat je ook een lichte hersenschudding hebt’.
Tineke schudkopt en begunt te lachen.
‘Wat een metvaller! Ik docht al dat die beide oldjes gien harsens meer hadden. Op zo’n leeftied op scheuvels!’
Kleindochter Ingrid komt kniezend met Jan zien muts de koamer ien. Ze het met n stuk tape, uut Jan zien hobby-schuurke, het woord ‘Veur’ òfplakt en met grote hoanepoten ‘Tegen’ der opschreven. Hiel veurzichteg zet ze de muts op Jan zien zere kop.
‘Kijk ,nou klopt het weer precies oom Jan: ‘Kop der tegen’.