Maans ridt op fiets deur de Hoofdstroat en zigt dat er n koppel volk vlak bij t Gemeentehuus stijt. ‘Doar moe-we mor eefkes kieken Pjotr’ en hij draait et stuur ien e goeie richting. t Oranje Volkswoagenbuske van RTV Noord stijt zelfs op t parkeerterrein en boven de stroat, aan n hoogwaarker hangt een filmcamera. Piet Veenstra, met zien puutje Javaanse jongens op schoot, zit rusteg op n bankje noar t schouwspel te kieken. Maans zet zien fiets op e stander en lopt op hum òf.
‘Wat is hier loos Piet, brand ien t gemeentehuus, bestuurscrisis, burgemeester n burn-out?
Piet laangt hem zien shagpuut aan, stekt zien tiende versgedraaide Javaan op, nemt een flinke hoal en roakeling gijt de steekvlam langs zien onverzörgde snor.
’Nee jong hoest er, t is de start van t milieuproject van e gemeente. De wetholder wipt straks een poar tegels uut e stroat en dan komt doar n bloemperkje veur ien t plak. Milieuactie!’
Maans het ondertussen zien shagje ok kloar, stekt hum aan en moakt Pjotr lös die drekt noar t rozenperkje achter t bankje lopt.
‘Een bloemperk midden ien e Hoofdstroat. Dat zal wel gien laang leven beschoren weden!’ mompelt Maans. ‘As der mooie geroaniums ien stoan worden ze zo metpikt en ien e eigen tuun plant, crossfietsers racen der dwars deur hen en wel dut et onderhold? t Wordt zeker weer een vrijwillegersproject, want de plantsoenendienst is zelf stevig uutdund.’
De camera zoemt ien op e wetholder. Hij klimt et podium op ien n spiksplinternije gemeente-overall, glimmende leerzen en n bats met et gemeentelogo ien e hand. Hij vertelt dat de gemeente de burger stimuleert om tegels uut e tuun te hoalen en meer aan vergroening te doen. Goed veur de ‘biodiversiteit’ de bijen de torren, kevers en bovendien goed veur de òfvoer van overtolleg regenwotter. Alle burgers kinnen groates bloemzoad òfhoalen bij de supermarkt en der komt n gemeenteleke ‘Tegelambulance’, die overtollege stoeptegels ophoald bij mensen die ze kwiet willen. Maans kikt Piet op-en-del aan:
‘Tegelambulance!! Dat zal mooi worden bromt er, n dikke puunbrud bij de weg moest mor rekenen’.
Pjotr het ondertussen zien bloas leegt achter de rozenstruken en zigt n dikke huuskes-slak die langzaam mor zeker omhoog klimt ien n struuk.
‘Goed nijs slakje, krigst nog veul meer gruun om aan te knabbeln. Kinst der straks wel n tweede huus bij kopen!’
De slak stekt zien voelsprieten recht omhoog: ‘Doar komt niks van terecht met dizze huzenpriezen! Dat ken bruun niet trekken’
Pjotr grinnikt wat: ‘Nou ik ben der wies met! Van mij kinnen der gien boomkes genog kommen. Die kunstenaar Banksky zet as handtekening een plaatje van n röt op de muur. As beroemdste hond van t Westerkwartier zet ik woar mor kin, mien handtekening. Hij tilt zien poot nog n keer op en der komt waarachteg nog mietereg stroaltje uut.
‘Pjotr was here!’