Veureg joar wer de streekroman ‘Strijd aan het Wad’ uut 1949 van Jant Nienhuis ien t Hogelandster Grunnegs vertoald as ‘Twijspaalk bie t Wad’. Host gieneen wiet meer wel Jant Nienhuis waas, ok al wer twinteg joar leden ien Olhoof nog n stroat noar heur vernuumd [de stroat tussen t dörp en t kerkhof, n ziedstroat van de Niehoofsterweg].
Jant Nienuis (1897-1975) waas n schriefster en ze schreef ien t Hollands mor ok geregeld ien e toal van heur geboortedörp Olhoof. Veural ien t Grunneger tiedschrift Dörp en Stad is waark van heur te vienden en hieronder stijt t eerste couplet van n liedtekst, zo as dat ien t Grunneger zangbouk uut 1958 stijt:
Noabers dochter
Mit noabers dochter rie ik nait ien raait of scheur of wak.
Mit noabers dochter kocht ik mie gain kat ien dichte zak.
Zai geft ja zulf heur licht,
‘k Zaag nooit zo’n heller wicht!
Van lirelomlire, van lirelomla!
Noaber
n Opvallend woord ien dit verske is ‘noaber’, n woord wat ien Oost-Nederlaand
nou nog bruukt wordt ien woorden as ‘noaberplicht, noaberschap enz.’ En
misschien wordt ‘noaber’ doar nog krekt zo bruukt as bij ons, teminnent, zo as
bij ons ien de joaren viefteg, want t is n hiel mooi woord.
Ien t woord ‘Noaber’ bennen de woorden: ‘noa – buur’ te zien, n buur die
dichtbij, die ‘noa’ is. Dat zien we ok weerom ien t Duuts en ien t Engels, doar
wordt host t zulfde zeid: ‘Nachbar’ of ien t Engels: ‘Neighbour’.
Tonko Ufkes