Der was es n hiel ondeugend jonkje, die Tim hiette. Hij was ok wel es n keer oardeg, mor hij kon t niet noaloaten om kattekwoad uut te hoalen. Hoeveul roamen hij al niet met voetballen ientrapt har, doar kon je alle roamen van n hiel paleis met vullen. En hoeveul potten jam hij al niet leegslikt har, doar zol je n heule jamfebriek met begunnen kinnen. Hij klom altied ien bomen en scheurde altied zien kleren en op school strooide hij niespoeder ien e brillenkoker van e meester en hij was nooit op tied veur t eten en ’smörgens kreeg je hum zien berre niet uut en hij dee alles wat lutje jonkjes niet doen maggen.
Het allerslimste was dat er n grote snoater har. Astoe tegen hum zeest dat er toch wel slim ondeugend was, dan hiel der zien scholders op en zee: nou en, wat zol dat nou!. Je hemmen ondeugende jongens en broave Hendriken. Loat mij mor n ondeugend jonkje weden. En as je dan zeden dat, dat niet neudeg was om zo slim ondeugend te weden dan stak er allinneg mor zien tong uut en trok er n lange neus tegen dij.
Zien pabbe en mamme vonden het vanzulf niet mooi dat er zo ondeugend was. Zien pabbe mos alle keren weer nije roamen betoalen en zien mamme nije potten jam. Nou was dat niet zo slim want zien pappe was directeur van Iets en verdiende dus veul geld, mor toch wollen ze groag dat hun jonkje wat minder ondeugend was. Toen de Sunterkloastied noaderde zeden ze tegen Tim : “kinstoe nou eindlek es wat liever weden? Doewiest best dat Sunterkloas verleden joar ok al zo sneu was over dij. Hij zee toen dastoe dit joar beter dien best doen most want aans zol er dij meschien wel ien e zak stoppen.
Poeh, zee t boaske, ik loat mij toch niet baang moaken heur”! En hij liep haard de stroat op en schopte tegen een steen aan die doardeur juust deur t roam van e bakkerij vloog. En weer kreeg er die oavend niks ien zien schoen. Mor dat von er niet slim, want der wadden zoveul jonkjes die bang veur hum wadden dat ze al hun snoeperij met hum delen wollen.
En toen kwam Sunterkloasoavend. Pabbe, moeke en Tim zatten op Sunterkloas te wachten want dat er kommen zol, dat was wis en zeker. Hij kwam toch overal! En ja heur ieneenent werd er haard op de deur bonkt.Pabbe dee de deur lös en Sunterkloas en Zwaarte Piet kwammen de koamer ien. “Even kieken” zee Sunterkloas en zette zien bril op en keek ien zien grote boek.”Ah, zo, juust nou wiet ik het weer, hier woont dat brutoale jonkje. Zo,zo en hij keek over zien brillengloazen noar Tim. Tim keek brutoal weerom mor duurde zien tong niet uut te steken tegen Sunterkloas. Piet, zee de Sint tegen Zwaarte Piet, dit jonkje is onbegripzoam. “Wat ik allemoal niet over hum heurd heb sinds ik weer ien dit laand ben!”
“Dus gien kadootje Sunterkloas?” vroeg Zwaarte Piet.
“Een kadootje?” zee Sunterkloas.”Hoe krigtoe t ien e kop Piet.”Is t niet zo, vroeg er aan de pabbe en mamme” dat Tim dit joar nog meer roamen broken het as aans en nog meer potten sjem opeten het. En dat er de schoenen van e hoofdmeester, die de arme man uuttrokken har omdat zien voeten zo zeer deden, zo mor verstopt het, zodat die arme man op sokken noar huus most. “En…..ach zo kin ik wel deurgoan”
Het spiet ons, zeden pabbe en mamme, t is allemoal woar!
En hestoe der gien spiet van vroeg Sunterkloas aan Tim.
Je hemmen ondeugende jonkjes en broave Hendriken zee Tim en ik wil gien broave Hendrik weden.
Nog krekt zo brutoal as aans zee Sunterkloas. Piet stop hum ien e zak. Tim perbeerde nog uut te naaien mor Zwaarte Piet pakte hum drekt beet en stopte hum ien e zak.
Zo, dan goan we mor weer: zee Sunterkloas. Mor ons jonkje dan vroegen pabbe en mamme.
Mor Sunterkloas en Zwaarte Piet waren al vot.
Nou moeten jim wieten dat Sunterkloas ondeugende kiender nooit hiel laang ien e zak
zitten let. Noa n haalf uurke viend hij t wel genog, dan dut er de zak lös en let er de kiender beterschap beloven veur hij ze noar huus stuurt. Voak geft er ze dan ok nog n kadootje met. Mor toevalleg was Tim een van de leste kiender woar der west har.
En aanderdoags ging er weerom noar Spanje want hij har hoast dit joar.
Pas toen ze weer ien Spanje wadden zee Sunterkloas tegen Zwaarte Piet, herinner ik mie nou goed hadden wij niet een hiel baldoadeg jonkje ien e zak stopt?
Ja boas, zee Piet.
Mor hemmen we die jongen ok weer uut de zak hoald?
Nee, boas dat bin ik hielemoal vergeten.
O, doe domme Piet we loaten kiender toch nooit zo laang ien e zak zitten” En Sunterkloas moakte hoasteg de zak lös en ja heur doar lag Tim lekker te sloapen.
Wakker worden! En kom er mor gauw uut!, zee Sunterkloas. Tim werd wakker en zee:”Bennen we nou echt ien Spanje?” Oh, ja ik voelt al t is hier veul waarmer. En hangen er hier nou echt sinaasappels aan e bomen? Tim sprong uut e zak en begon te daansen van plezier. Sunterkloas ging op n stoel zitten, streek n keer of tien deur zien board en stinde: “Wat moe-we nou met zo’n jongen begunnen. Piet hoe kin je zo’n jong nou stravven? ”We sturen hum votdoalek met t vliegtuug noar huus. Och nee, Sunterkloas riep Tim mag ik asjeblieft een weekje blieven? Het is hier ja zo lekker waarm en ik heb zo’n zin ien sinaasappels. Zo’n bliksems jong as dij? Oh, nee gien sprake van zee Sunterkloas.
Dan zal ik echt nooit weer zo’n ondeugend jong weden. Meschien wel n beetje mor meer ok niet. Ach, toe mag ik blieven Sunterkloas? Hum, zee Sunterkloas. Tja astoe mij beloofst dastoe dij ien t vervolg gedragst, vooruit dan mor. Hij liet Zwaarte Piet n telegram noar de pabbe en mamme van Tim sturen met de bodschop dat Tim de hiele week nog bij bij Sunterkloas bleef. Tim most dan wel de schimmel verzörgen en hij mog net zoveul sinaasappels eten as er mor op kon. Toen Tim noa n week weer ien Nederland was werd er een echt oardege jonge. En as de aandere jongens hum vroegen wat er veur Sunterkloas kregen har, dan zee er:”Het mooiste cadeau wastoe bedenken kinst. Ik ben n hiele week uut van huus west bij Sunterkloas. Wat zeist doarvan?
Hennie van der Laan