Om nou te zeggen dat Willem dik boer is, nou nee, mor op t kampke achter t huus het er zo langzoam aan oardeg wat kleinvee rondlopen. Tom de olle, grieze ezel is er al zowat vieftien joar. Et beestje het er overnommen van et circus dat één keer ien t joar het dörp aandut. Ze wadden verlegen met et beestje en Willem het er wel oardegheid aan.
Dan lopen er twee dikke motten, die as ze et op e heupen hemmen een stuk tuun ien n poar tellen omvrutten kinnen. Meestieds leggen ze ien e modder van e slootwal tevreden te knorren. Et zwartbonte sikbokje, dat et liefst boven op e nok van zien hokje stijt te mekkern, het er nog niet zo lang. Buren van twee huzen verderop hadden t beestje kocht op e Leekstermarkt, mor toen ze weer noar Stad ging te wonen, zatten ze met et bokje ien e moag. Dattien pieken, één dikke struuse hoan, zeuven lutje kriekjes, vief wotterpiekjes en vier grauwe eenden moaken de kienderboerderij compleet. Oh ja en dan nog Gijs en Lijs, twee schiere witte gaanzen.
Lijs is n alderoardegst beestje, dat host doageleks n dik ei leit. As Willem smörgens de kop om e hoek van de deur stekt, dan gakt Lijs der op lös en wiet niet hoe gauw ze bij t hek kommen moet. Ze is gek op n lekker stukje stuut, n restje sloat of de eerappelschillen van guster. t Is almoal aan Lijs besteed, mor ze moet er op tied bij weden, want aans vret Gijs, die dikke albegerege bliksem, alles op.
Gijs is n boaske en hoe langer hij bij Willem ien t laand lopt hoe boazeger hij wordt, zo langzoamerhand is er boas over t hiele spul. Zodroa de kerkklok smörgens om zeuven uur luudt, begunt Gijs keboal te moaken. Net zolang tot Willem met voer bij t hek komt. En as Gijs et eefkes berekken ken pikt er Willem ien e tonen. Een keer met slippers aan bij t hek en Willem had de tonen tot bloedens toe open. Hij het Gijs een beste trap verkocht, het gevolg was n gekneusde dikke toon.
Willem zien vrouw en de andere beesten bennen broakend benauwd veur Gijs, die ze algedureg perbeert te pikken of een vleer met zien vleugels geven wil. En toen Gijs, Willem veur de zoveulste keer aanvloog, was Willem der zat van. Gijs most vot!
Gijs de nek omdraaien is ok weer zowat en doarom besluut er om Gijs lös te loaten ien e vrije natuur. Hij dut wat voer ien n jute zak en as Gijs begunt te pikken, trekt er hem de zak over de kop. Willem biendt de puude met n stuk pakjetouw dicht en zet et hiele kakje achter ien e auto. Vief kilometer verderop bij t kenoal woar meer gaanzen, eenden en zwoanen ronddobbern let er Gijs lös. Zo, nou komt er weer rust op e kienderboerderij.
Aanderdoags om zeuven uur wordt Willem wakker deur hard gegak achter t huus. Hij kikt toe t sloapkoamerroam uut en zigt Gijs weer brutoal deur t gras stappen, drok pikkend noar de eenden. Zol Gijs op geluud van e kerkklok òfkommen weden? Of het er meschien postduvenbloed ien e oaders?
Die middag pakt Willem vannijs zien jute zak en voer, Gijs wil der eerst niks van wieten, pas as Lijs en e pieken op t voer òfkommen, wordt er zo òfgunsteg dat er ze votjagt en zelf begunt te pikken. Niet veul loater leit Gijs weer achter ien e auto en Willem ridt hielemoal noar t Leekstermeer om Gijs doar ien t wotter te zetten.
Die middag kikt buurman Kees eefkes over t schut noar de beestjes
‘Woar is dien dikke gaans, Willem?’
Willem vertelt hum t hiele verhoal en zeit dat er hoopt dat Gijs et pad dizze keer niet weerom vienden zal. As buurman vragt of dat eileks wel mag, een tamme vogel ien t wild uutzetten, het Willem zien woordje al kloar.
‘As ze me der noar vroagen zeg ik wel dat ik alle doagen even met Gijs aan e wandel ging en dat er dan even ien t diep zwom, mooi toch veur zo’n dier. En ja, veurege week kwam er niet weerom, vloog er zo mor vot. Ik ben der natuurlek nog met e auto achteraan west, mor hij kwam niet weerom. Die verrekte rötgaans!