Lot mij lös!
Hol mij niet vast
aan dat touw
dat mij een gevoel
van schienvrijheid geft.
Ik rek en trek,
voedt deur de wiend.
Wieder wil ik, hoger!
Ik, enkel n stipke ien
dat peilloze firmament,
vonk van leven
wil goan!
Met lotten voeren
deur wienden die goan
woar zij goan,
mien stoffen vleugels
uutvollen,
zun vangen, licht weden