t Eigen ik zöcht n schiere stee
ien t gedicht, wil van dichtbij
zien woarover t gijt. De crisis
ligt veur t oppakken, Irak het
de slechtste tied had, veurman
Obama wordt grammiedeg
over de banken, Grunnen wint.
t Eigen ik gijt van t ien op
t aner been stoan, verzet
de zinnen, zigt de vangst van
drugs ien t Capitool, de film die
‘Oorlogswinter’ hiet. De vrouw
dut n euro ien t kollektebuske,
schiert de tuun op woarien….
t Eigen ik viendt t genoeg,
het lak aan e vörm, de regels,
stapt rezeluut uut t gedicht.
Laankt mij d’haand, wìnst
mij sterkte. Verbaldereerd
stoa k as Jan te zuken
noar de schrievers noam.
Jan Blaauw