Verleden week woensdag is veur t eerst ien twee joar weer groot vierd dat t Keunengsdag waas. Zo’n Hollands woord ‘koning’ is veur ons lastege en dat komt veural van die ‘ing-klaank’ die ien woorden zit zo as koning en honing: Want wij Westerketierders hemmen die ‘ing-klaank’ ien dit geval eileks niet.
Kieken we ien t buuswoordenboekje van Reker uut 1988 dan kinnen we zeggen: Willem-Alexander is ons keuneg, keunek of keunenk. Ien t dikke woordenboek van Ter Laan van host n eeuw old is t nog weer aans, doar stijt t woord: keunnk.
Ok t meervoud is lasteg, want ien t Hollands is t: 1 koning – 2 koningen, mor ien t Westerketiers is t 1 keunenk – 2 keunenks. Dus de Hollandse meervoud uutgaang -en tegen ons -s.
Wel de Grunneger woordenboeken der op noaslagt, zigt dat eileks alle Hollandse ‘ing-klanken’ ien t Grunnegs aans bennen, teminnent, voak as t om twee of meer lettergrepen gijt. Misschien is t goed om doarvan n poar veurbeelden te geven: ring = ring, en dat blift t dan ok bij traauwring en aander ringen. Mor bij echt langere woorden wordt dat aans: verdieping = verdiepen, vergadering = vergoadern, vergissing = vergis of vergizzen, haring = heern, honing = hunneg of hunnek.
De Hollandse woorden koning, woning en honing lieken hiel veul op nkander, mor ien t Westerketiers niet, en doar riemen ze ok niet: keunenk, woneng en hunneg. Toch – ien beide toalen – wat waas t noa die twee joar weer n mooie feestdag!
Tonko Ufkes