Pappe en mamme hadden ien t zin dat ze zundag-over naar mam heur olders op t Olschip wollen. Zoaterdagsmiddags hin en zundagsmiddags weerom, zel e bedoelen west weden. Die zoaterdag was t roetkold, ook smiddags nog. Auto wer teveurschien hoald, type hoge hoed uut e joaren datteg. Opa, pa zien pappe, har him kocht bij Wouda an e Kraneweg. Willy Overland Whippet was zien naam. De Jeep, van noa de oorlog, zel femilie van him west weden.
Alles, nachtgoed en zo, wer ienladen. Ook t leut jongkje, wat ik toen was. Achterbank wer zien plak en net as zien pappe en mamme har e extra kleren an. Verwarming ien auto´s mos nog uutvonden worden. Eersten van e lutje viefteg kilometer gingen van n leien dakje. t Was en t bleef kold ien e auto en der buten was t nog kolder. Mam was heeltied drok ien e weer met n olle lap, die ze nat moakte met brandspiritus. Daarmet wreef ze de veurruut, om e vorstbloemen der of te holden. Der was hast niet tegen te wrieven. En dat bleek nog niet t slimste te weden. Dát was e koeling van e automoter. Veurop n auto zit meestentieds n radiateur, ien die tied op alle auto´s. Ien dat ding zat woater om de motor koel te holden, beter zeid: niet te warm loaten worden. Loat dat ding op die reis nou gaan bevriezen. En daardeur ging e op n ander plak koken. Zo ook dizze reis, stoom vloog boven toe de ofsluutdop uut. Har pappe vergeten om er n koren- of kunstmiszak veur te bienen? Omdaste makkelek handen en mogelk gezicht verbranden konst, konden pappe en mamme niet anders as an e kant van e weg te goan stoan. Toen alles, ienclusief pappe en mamme?, ofkoelt was, was er niet genog woater meer overbleven ien dat koelding. Mamme liep derom noar n huuske, niet verof gelukkeg, om n emmerke met woater. n Hulpvaardege vrouw het heur der an holpen. En toen was t: vot olle hoppe …. (niet naar Dokkum toe!) noar t Olschip toe. Toen olle Willy's t hiem van opa op ree, wadden ze allegoar bliede: opa, omoe, pappe, mamme en tuurlijk t kleine jong. Hij wast t zitten en leggen meer dan zat. En ….. sloapen dat e s nachts doan het, doar binnen enden van vot.
Volgende mörgen, zundagmörgen, wer e ankleed en kwam op n stoel, met n extra kussen erop, an etenstoavel te zitten. Hij mocht van oma uutkiezen wat e eten wol. Dat was wat anders as thuus, dan bedisselde mamme dat. Hij wol graag n beschuut met rooie kees (n Edammerke, wikkeld ien rooie silofaanpepier). Stefast vrooeg opa an him: hoe hiet die meulen, diestoe hier deur t glas zigste? "Goliath, opa". (tegenswoordeg van meulenaarske Ida Wieringa). En dan wast toavel ofrumen, jassen an en ien e auto naar kerk toe. Waar domnee over preekte was an him niet besteed, mor e kerk von e van binnen deksels mooi. Te kerk uut gingen ze niet direct naar huustoe, zoas thuus, mar naar t café tegenover e kerk. En doar kreeg e, met meer minsen, n stoel an n grote toavel. Grote minsen kregen n kop kovvie met n bruun klontje uut n grote kuum. En hij kreeg n glas Fosco. Wat hadden minsen nkander veul te vertellen, oren toeten him der van. Noa n pooske was t jassen-an en noar t huus van opa en oma. Loater het e pas begrepen, dat het ‘uut e kerk naar t café' stamde uut e tied dat de koetsepeerden stald werden bij caféholder. Noa kerktied mos knecht van e ceféholder peerden eerst ienspannen en konden kerkgangers ien die tied n kopke kovvie drinken. Kovvie wer niet op zundag ofrekend, dat gebeurde op n dag ien e week, van n tal zundagen toegelieks.
Na t middageten, met griesmeelpudding met bessensap noa, ging t weer op huus an.
Vergeleken bij guster was t stukken minder kold. Of en toe wrieven met e spiritusdoek was nog wel neudeg, mar alla, dat nammen pappe en mamme graag veur lief. NOW